Πρωτοβουλία Μηταράκη για δημιουργία ειδικής ομάδας εργασίας που θα δίνει λύσεις στο φαινόμενο της γονικής αποξένωσης

Πρόταση για συνάντηση με συλλόγους διαζευγμένων γονέων με στόχο την εφαρμογή του νόμου της επιμέλειας παιδιών – «Ένα κοινωνικό ζήτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσει η ελληνική πολιτεία και η ελληνική δικαιοσύνη»

Επίκαιρη Ερώτηση στη Βουλή των Ελλήνων προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης κατέθεσε σήμερα ο βουλευτής Χίου, κ. Νότης Μηταράκης, σχετικά με το ζήτημα της επιμέλειας των παιδιών και του κοινωνικού φαινομένου της γονικής αποξένωσης.

Ο κ. Μηταράκης υπογράμμισε τη σπουδαιότητα να δημιουργηθεί μία ειδική ομάδα εργασίας που να προτείνει λύσεις για το κοινωνικό αυτό φαινόμενο, που ταλανίζει τόσο τους γονείς, και πολύ περισσότερο τα παιδιά. Συγκεκριμένα, ο κ. Μηταράκης έθεσε το θέμα της συνεκδίκασης, τη σύσταση ειδικών κλιμακίων, καθώς και το ζήτημα του αντικειμενικού προσδιορισμού διατροφής.

Θετική ήταν η ανταπόκριση του Υφυπουργού κ. Μπουγά, ο οποίος αποδέχθηκε την πρόταση του κ. Μηταράκη. «Θέτετε ένα μείζον κοινωνικό ζήτημα, όπως και εσείς ο ίδιος το περιγράψατε, που αφορά στο πρώτο σκέλος του το θέμα της αναγκαστικής εκτέλεσης και της εφαρμογής των δικαστικών αποφάσεων που αφορούν στην επιμέλεια και επικοινωνία των γονέων με τα τέκνα τους, αλλά και στην εκτέλεση και υλοποίηση των συμφωνιών που γίνονται μετά το συναινετικό διαζύγιο», σημείωσε ο κ. Μπουγάς.

Ακολουθεί η Επίκαιρη Ερώτηση του κ. Μηταράκη:

Κύριε Υπουργέ, θέλω να συζητήσουμε σήμερα ένα σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα, ένα φαινόμενο που γίνεται όλο και συχνότερο.

Ως αποτέλεσμα διαζυγίων, τα οποία είναι μια πραγματικότητα του σύγχρονου τρόπου ζωής, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου το δικαστήριο έχει αποφανθεί περί του θέματος της επιμέλειας, συνεπιμέλειας και δικαιώματος επισκέψεως των γονέων ως προς τα παιδιά που έχουν προκύψει από τον γάμο, αλλά δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις αυτές οι αποφάσεις δεν εφαρμόζονται στην πράξη.

Υπάρχει το φαινόμενο της γονεϊκής αποξένωσης, όπου ο ένας γονέας προσπαθεί να αποκτήσει πρόσβαση στο παιδί του και παρά τη δικαστική απόφαση, δεν επιτρέπει ο έτερος γονέας αυτήν την επαφή, συστηματικά καλείται η Ελληνική Αστυνομία, η οποία καταγράφει δεκάδες τέτοια περιστατικά κάθε μέρα, υποβάλλονται μηνύσεις εκατέρωθεν και δεκάδες μηνύσεις τέτοιες για χρόνια εκκρεμούν στα δικαστήρια, με αποτέλεσμα ο χρόνος να περνάει, τα παιδιά και τελικά να μεγαλώνουν και ο ένας γονέας να έχει πάρα πολλά χρόνια να δει το παιδί του.

Προτείνω, κύριε Υπουργέ, να δημιουργηθεί μια ειδική ομάδα εργασίας να εξετάσει αυτό το φαινόμενο και να προτείνει λύσεις. Υπάρχουν λύσεις μέσα στο δικαιακό σύστημα που πρέπει να εξεταστούν. Παραδείγματος χάριν, το άρθρο 246 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας προβλέπει συνεκδίκαση τέτοιων υποθέσεων. Οι δεκάδες μηνύσεις που ένας γονέας έχει υποβάλει στον άλλον θα μπορούσαν να εξεταστούν κοινά, ώστε να υπάρξει μια γρήγορη απόφαση προς όφελος του παιδιού, γιατί τελικά το παιδί πρέπει να είναι αυτό το οποίο ωφελείται από τις αποφάσεις της δικαιοσύνης.

Να υπάρξουν εξειδικευμένα τμήματα, να υπάρχουν ειδικά φυλάκια με δικαστές που γνωρίζουν καλά τα θέματα οικογενειακού δικαίου, να υπάρχει μια ολοκληρωμένη γρήγορη πραγματογνωμοσύνη, ώστε να εξετάζονται, αν υπάρχουν περιπτώσεις, γιατί κάποιες φορές υπάρχουν περιπτώσεις που καλώς αποφεύγεται η επαφή του παιδιού με τον ένα γονέα.

Αυτά είναι ζητήματα που απασχολούν σήμερα την κοινωνία. Βλέπω στον δικό μου κοινωνικό περίγυρο πάρα πολλές τέτοιες υποθέσεις για πάρα πολλά χρόνια να μην μπορούν να βρουν λύση. Νομίζω ότι είναι ένα κοινωνικό ζήτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσει η ελληνική πολιτεία και η ελληνική δικαιοσύνη.

Σας ευχαριστώ.

Στη συνέχεια ο Υφυπουργός Δικαιοσύνης, κ. Μπουγάς απαντώντας στην Ερώτηση του κ. Μηταράκη επεσήμανε τη σπουδαιότητα να δοθεί περαιτέρω έμφαση στο ζήτημα αυτό.

Ακολουθεί η δευτερολογία του κ. Μηταράκη:

Κύριε Υπουργέ, χαίρομαι που αναγνωρίζετε ότι είναι ένα πολύ ουσιαστικό ζήτημα. Πράγματι στις περισσότερες περιπτώσεις οι γονείς με ωριμότητα κυρίως σε περιπτώσεις συναινετικών διαζυγίων μπορούν και επιλύουν θέματα επιμέλειας, συνεπιμέλειας, επίσκεψης του ενός γονέα και της σχέσης με το παιδί του. Δυστυχώς όμως υπάρχουν και εξαιρέσεις και οι εξαιρέσεις, λυπάμαι που θα το πω, δεν είναι λίγες. Σε αυτές τις εξαιρέσεις, και επειδή έχω παρακολουθήσει πάρα πολλές περιπτώσεις καταρχήν και ως Βουλευτής σε τοπικό επίπεδο, δυστυχώς η δικαιοσύνη δεν ανταποκρίνεται με τον τρόπο που χρειάζεται για να επιλύσει αυτά τα ζητήματα στην εφαρμογή των αποφάσεων.

Καταρχήν χρειάζεται αυτές οι αποφάσεις να ολοκληρώνονται σε ένα γρήγορο χρονικό διάστημα. Αν το παιδί είναι οκτώ χρονών και πρέπει να φτάσει δεκαέξι χρονών μέχρι να ληφθεί μία οριστική απόφαση, αντιλαμβάνεστε αυτό το παιδί ήδη έχει χάσει οριστικά τον ένα γονέα του. Ο κίνδυνος είναι τελικά να εκδικηθεί ψυχικά και τον άλλο γονέα και να δημιουργήσουμε ένα παιδί με έντονες ψυχολογικές επιπτώσεις ενός διαζυγίου χωρίς να είναι δική του ευθύνη. Το γεγονός ότι υπάρχουν σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεκάδες μηνύσεις που εκκρεμούν και θέλουν πάρα πολλά έτη ώστε όλες αυτές να τελεσιδικήσουν που ουσιαστικά αφορούν το ίδιο περιστατικό σημαίνει ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά στο ποινικό μας σύστημα αναφορικά με αυτό το ευαίσθητο κοινωνικό ζήτημα.

Χρειάζεται οι αποφάσεις αυτές να είναι δίκαιες. Υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις που ένας γονέας προσπαθεί να κατευθύνει ένα μικρό παιδί, να το ποτίσει το μίσος που προφανώς ο ίδιος μπορεί να έχει απέναντι στο πρώην σύντροφό του, και αυτά τα παιδιά πλέον μπερδεμένα να μην ξέρουν ποια πρέπει να είναι η σχέση τους με το γονέα που δεν ζει πλέον στο σπίτι. Άρα πρέπει να υπάρχει αυτό το υπόβαθρο, ώστε να μπορεί η δικαιοσύνη να είναι ορθά πληροφορημένη στην κάθε περίπτωση με μια εμπεριστατωμένη πραγματογνωμοσύνη.

Και πρέπει, κύριε υπουργέ, να εφαρμόζονται οι αποφάσεις. Όταν ο γονέας πάει και χτυπάει το κουδούνι παρουσία περιπολικού της Ελληνικής Αστυνομίας και η μητέρα του λέει «δεν σου δίνω το παιδί» και κλείνει την πόρτα και η αστυνομία λέει «υποβάλλετε μια καινούργια μήνυση» που μπορεί να είναι η εικοστή πέμπτη μήνυση που ίδιος πατέρας είκοσι πέντε συναπτά σαββατοκύριακα έχει υποβάλει με δικάσιμο της έφεσης το 2030, αντιλαμβάνεστε το σημερινό σύστημα σε αυτές τις περιπτώσεις δεν ανταποκρίνεται.

Πάντως βλέπω το έντονο προσωπικό σας ενδιαφέρον. Επιτρέψτε μου να οργανώσω μια συνάντηση με τους συλλόγους αυτών των γονέων που έχουν συγκεκριμένες δεκάδες περιπτώσεις να σας παρουσιάσουν, ώστε να δούμε στην πράξη πώς αυτός εφαρμόζεται.

Ως προς το νόμο της επιμέλειας ρώτησα γραπτώς αν θεωρείτε ότι έχει προβλήματα στην εφαρμογή του. Θα ακούσω την απάντησή σας, δεν έχω άποψη. Ήθελα τη γνώμη σας πάνω σε αυτό.

Να σας πω εν κατακλείδι και ένα άλλο θέμα το οποίο μου έχει προκαλέσει μια εντύπωση, ακούγοντας διάφορες περιπτώσεις. Τα δικαστήρια πολλές φορές αποφασίζουν το ύψος της διατροφής που ορθά ο ένας γονέας δίνει στον άλλον χωρίς κάποιο αντικειμενικό σύστημα προσδιορισμού. Ακούω περιπτώσεις που το ένα δικαστήριο έβγαλε ένα ιδιαίτερα χαμηλό ποσό, ένα άλλο δικαστήριο έβγαλε ιδιαίτερα υψηλό ποσό παρότι τα οικονομικά στοιχεία των διαδίκων δεν διαφέρουν. Ίσως θα μπορούσε να υπάρξει ένας αντικειμενικός τρόπος βάσει εισοδημάτων περιουσίας, ώστε να κατευθύνει, όχι να ορίζει ακριβώς, αλλά να κατευθύνει τη δικαστική κρίση προς αποφυγήν αδικιών και εις βάρος της μητέρας, αλλά και εις βάρος του πατέρα ανάλογα με την περίπτωση.