Οι άξονες επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου [Ημερησία]

Ένα από τα επιχειρήματα που ακούγονται από τα κυβερνητικά στελέχη είναι ότι από τη στιγμή που ζητάμε στήριξη είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε κάθε όρο που μας επιβάλλουν. Τελείως παράλογο. Όσο δύσκολη και αν είναι η θέση σου πάντα μπορείς να διαπραγματευτείς, ειδικά όταν στόχος σου είναι σε τελική ανάλυση να πετύχει η προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής, δηλαδή να ισοσκελιστεί ο προϋπολογισμός. Τώρα, όλοι συμφωνούν ότι το μνημόνιο απέτυχε, οι στόχοι όμως μπορούν να επιτευχθούν. Αλλά όχι με την ακολουθούμενη πολιτική.

{slideshare}[slideshare id=9501425&doc=20111001imerisia-111001114227-phpapp02&type=d]{/slideshare}

Σήμερα η χώρα μας βιώνει ένα «επενδυτικό κενό». Ο Δημόσιος Τομέας δεν επενδύει, παρά την πρόβλεψη του Προϋπολογισμού λόγω αδυναμίας να δαμάσει τις λοιπές δαπάνες. Ο Ιδιωτικός Τομέας δεν επενδύει λόγω έλλειψης ρευστότητας και λόγω μη ανταγωνιστικού φορολογικού και ρυθμιστικού περιβάλλοντος. Ξένες επενδύσεις δεν έχει προσελκύσει η χώρα μας, λόγω και της αστάθειας που δημιουργούν οι τρίμηνες αναθεωρήσεις του Μνημονίου.

Απαραίτητη είναι πλέον η επαναδιαπραγμάτευση, η οποία θα στηρίζεται σε τέσσερις βασικούς άξονες:

Πρώτον, φορολογική και ρυθμιστική μεταρρύθμιση.

Με χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές και για τις επιχειρήσεις και για τα φυσικά πρόσωπα. Σήμερα με αυξημένους συντελεστές το έλλειμμα αυξάνει και τα έσοδα μειώνονται. Στόχος μας είναι η επανεκκίνηση της οικονομίας. Θέλουμε να προσελκύσουμε επενδύσεις ώστε να μειώσουμε την ενεργεία και να δώσουμε μια ευκαιρία στην χώρα μας.  Πρέπει να χτυπήσουμε αποτελεσματικά την φοροδιαφυγή, με ελκυστικότερους φορολογικούς συντελεστές, με ένα πιο απλό και σταθερό φορολογικό σύστημα. Με γενικότερη απλοποίηση των ρυθμιστικών διαδικασιών θα βελτιώσουμε την ανταγωνιστικότητα της χώρας. Αποτέλεσμα αυτών των αλλαγών θα είναι να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα.

Δεύτερον, αύξηση της ρευστότητας.

Σήμερα υπάρχει πλήρης ασφυξία ρευστότητας στην αγορά. Πρώτον, πρέπει το Δημόσιο να πληρώσει όλες τις εσωτερικές οφειλές του και να θεσμοθετήσει έναν αυτόματο μηχανισμό συμψηφισμού όλων των οφειλών προς και από τον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα. Δεύτερον, με την απαραίτητη ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος αλλά και με την παροχή άμεσης ρευστότητας στην αγορά. Η έλλειψη ρευστότητας, εκτός του άλλων, θα επηρεάσει αρνητικά το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων.

Τρίτον, σταθερότητα.

Το πρόγραμμα πρέπει να αυξάνει την ελκυστικότητα της Ελλάδος ως επενδυτικός προορισμός αντί να τη μειώνει. Το πρόγραμμα σήμερα, με τις τρίμηνες επιθεωρήσεις, δημιουργεί ένα διαρκές κλίμα αβεβαιότητας, το οποίο απωθεί πιθανές επενδύσεις. Επιπρόσθετα σήμερα, και σε αυτό δεν φταίει το πρόγραμμα να είμαστε δίκαιοι, η ανικανότητα της Κυβέρνησης να ανακοινώσει την θέση της σε πολλές «μεταρρυθμίσεις» δημιουργεί ανασφάλεια και αστάθεια στην κοινωνία. Το θέμα των κλειστών επαγγελμάτων, το μισθολόγιο, το φορολογικό είναι τα ήξεις αφήξεις της κυβέρνησης.

Τέταρτον, κοινωνικές ανάσες.

Να στείλουμε ένα σαφές μήνυμα ελπίδας στην κοινωνία. Επαναφέροντας τις συντάξεις των χαμηλοσυνταξιούχων και τα επιδόματα των πολυτέκνων. Όλο και περισσότεροι Έλληνες ζούνε κάτω από το όριο της φτώχιας, με δυσμενέστατες κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις.

Στόχος μας είναι λιγότεροι φόροι με λιγότερο κράτος. Απέναντι μας είναι η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που διαρκώς αυξάνει τους φόρους, χωρίς να μπορεί να μειώσει το κράτος.