Ν. Μηταράκης: «Δυστυχώς για τη χώρα ο κ. Βενιζέλος έχει χάσει την αξιοπιστία του»
Συνέντευξη του Αναπληρωτή Τομεάρχη Οικονομίας της ΝΔ, Νότη Μηταράκη στο newscode.gr.
Η Κυβέρνηση πρέπει να αποφύγει νέα μέτρα, στην ίδια φορομπηχτικά κατεύθυνση, γιατί πολύ απλά φέρνουν πλέον αντίθετα αποτελέσματα. Αντίθετα η έμφαση σήμερα πρέπει να δοθεί στον περιορισμό της πρωτοφανούς μεταπολεμικά ύφεσης.
Δυστυχώς για τη χώρα ο κ. Βενιζέλος έχει χάσει την αξιοπιστία του. Ενώ μας είπε ότι με τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου έβαλε «πάτο στο βαρέλι», τα γεγονότα τον διέψευσαν άμεσα. Στη συνέχεια είχαμε ένα μπαράζ λαθών που προκάλεσαν αλαλούμ. Όπως οι χειρισμοί με τις αποδείξεις. Τα ήξης-αφίξεις με το ΦΠΑ. Τις εκτός τόπου και χρόνου προβλέψεις του για την πορεία του προϋπολογισμού. Τη συμφωνία με τη Φινλανδία και την εν συνεχεία επιστολή του με την οποία ζητούσε πολιτική λύση.
Η αλήθεια όμως προσγειώνει την «επικοινωνιακή πραγματικότητα» που έχει φτιάξει η κυβέρνηση. Το έλλειμμα είναι αυξημένο κατά 25,1% το πρώτο επτάμηνο του 2011, έναντι ετήσιας πρόβλεψης για μείωση κατά 3,9%. Είναι αυξημένο κατά 3,1 δισ. ευρώ έναντι της αντίστοιχης περυσινής περιόδου και διαμορφώνεται πλέον στα 15,6 δισ. ευρώ. Πλήρης αποτυχία!
2) Αναλυτές της WSJ πρόσφατα εκτίμησαν ότι και το 2012 η ελληνική οικονομία θα βρίσκεται επίσης σε ύφεση παρά τις αντίθετες επίσημες εκτιμήσεις. Τι προτείνει η ΝΔ έτσι ώστε η χώρα να μπεί στο δρόμο της ανάπτυξης. Υπάρχει σκέψη για «Ζάππειο 3»;
Οι προτάσεις που κατατέθηκαν το Μάιο του 2011 και σήμερα θα μπορούσαν να πετύχουν επανεκκίνηση της οικονομίας. Φυσικά, τη στιγμή που θα εφαρμοστούν ανάλογα με τα δεδομένα της οικονομίας θα ενσωματωθούν και οι αναγκαίες προσαρμογές. Στην Ελλάδα πρέπει να επαναφέρουμε την χαμένη ισορροπία ανάμεσα στην προσπάθεια δημοσιονομικής πειθαρχίας και την ανάγκη επανεκκίνηση της οικονομίας. Στόχοι που δεν είναι αντίθετοι μεταξύ τους.
Βασική προϋπόθεση είναι να σταματήσει η λογική της υπέρ-φορολόγησης και της έλλειψης ρευστότητας στην αγορά. Στόχος που απαιτεί επαναδιαπραγμάτευση του προγράμματος. Όταν λέμε εμείς «επαναδιαπραγμάτευση», εννοούμε να αλλάξουμε πολιτική, να περάσουν εκείνα τα μέτρα που μπορούν να προκαλέσουν Επανεκκίνηση της Οικονομίας. Για να βγει η Ελλάδα από την κρίση, για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Όταν λέει η κυβέρνηση «επαναδιαπραγμάτευση», εννοεί να πάρουμε τα ελάχιστα εκείνα που μας δίνουν οι ξένοι, όταν διαπιστώνουν πως οι ίδιοι έκαναν λάθος. Δεν εννοούμε, λοιπόν, τα ίδια πράγματα.
3) Πολύς θόρυβος έχει γίνει για το ΦΠΑ 23% στην εστίαση. Πως σχολιάζετε την επιμονή του υπουργείου Οικονομικών για εφαρμογή του μέτρου που προκαλεί αντιδράσεις στην αγορά;
Όταν τρέχεις στη λάθος κατεύθυνση, δεν έχει νόημα να επιταχύνεις το ρυθμό. Ακόμα ένα «κατόρθωμα» του κ. Βενιζέλου. Με τις παλινωδίες του, δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση και αλαλούμ. Και το χειρότερο, κατηγοριοποίησε τους Έλληνες ως πολίτες β’ κατηγορίας, τιμωρώντας τους να πληρώνουν ΦΠΑ 23%, σε αντίθεση με τους τουρίστες από το εξωτερικό, που θα απολαμβάνουν ΦΠΑ κατά 10 μονάδες χαμηλότερο, δηλαδή 13%. Με ψέματα δεν κερδίζεις την εμπιστοσύνη των πολιτών, χωρίς σχέδιο δεν μπορείς να πας πουθενά. Το μεγαλύτερο λάθος, όμως, είναι να μην έχεις συνείδηση των λαθών σου.
4) Τελικά η κυβέρνηση ή αντιπολίτευση πρότεινε πρώτη ως λύση το ευρωομόλογο; Θεωρείτε ότι μπορεί να προχωρήσει η έκδοση του και χωρίς την συγκατάθεση της Γερμανίας που είναι σταθερά εναντίον;
Μία Κινεζική παροιμία λέει: Ο σοφός δείχνει το φεγγάρι κι ο χαζός κοιτάει το δάχτυλο. Το θέμα δεν είναι ποιος είπε πρώτος για το Ευρωομόλογο αλλά αν η Κυβέρνηση το διαπραγματεύτηκε και αν το έθεσε στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής. Η ελληνική κυβέρνηση προσφέρει το θλιβερό θέαμα να πανηγυρίζει για τις αποτυχίες της. Όσο η κρίση βαθαίνει θα μας φέρνει πιο κοντά στο σημείο όπου μία σημαντική απόφαση πρέπει τελικά να ληφθεί.
Απαιτούνται σωστές αποφάσεις, θέλω να πιστεύω ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι θα καταλήξουν σε αυτές σύντομα. Πρέπει να λάβουμε υπόψη δύο κρίσιμους παράγοντες. Πρώτον την αλληλεξάρτηση των οικονομιών. Βλέπουμε π.χ. ήδη την Γερμανική οικονομία να επηρεάζεται αρνητικά από την δημοσιονομική κρίση στην Ευρωπαϊκή περιφέρεια. Πρέπει να βρούμε μαζί την λύση, για το καλό όλων των οικονομιών της Ευρωζώνης. Δεύτερον, το παγκόσμιο σκηνικό αλλάζει, με τις αναπτυσσόμενες αγορές (όπως Κίνα, Βραζιλία, Ινδία) να καταλαμβάνουν μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας. Σε αυτό το περιβάλλον πρέπει να ενισχύσουμε τις συνέργειες εντός της Ευρωζώνης για να διατηρήσουμε τον ρόλο μας στο παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα.
5) Οι αγορές δείχνουν να μην έχουν πειστεί από την πρόσφατη απόφαση της Συνόδου για την Ελλάδα. Που νομίζετε ότι χωλαίνει η συγκεκριμένη λύση που αποφάσισαν οι ηγέτες της ευρωζώνης;
Βραχυπρόθεσμα, το κύρος της Ευρωζώνης βάλλεται για τρεις κυρίως λόγους. Πρώτον, οι αγορές εμφανώς αγνόησαν τις διαβεβαιώσεις των ευρωπαίων ηγετών ότι η «συμμετοχή ιδιωτών» αφορά μόνο την Ελλάδα και εξαπέλυσαν επιθέσεις κατά κύματα στην Ισπανία και την Ιταλία. Θεωρώ ότι για ελάχιστο όφελος, η Ε.Ε. άνοιξε το πιθάρι των Δαναΐδων, θέτοντας εν αμφίβολο την αξιοπιστία των κρατικών ομολόγων διεθνώς. Δεύτερον, η αδυναμία του Ελληνικού προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής να επιτύχει τους στόχους που έθεσε, διατηρεί υψηλά την αβεβαιότητα για το μέλλον του κοινού νομίσματος. Τρίτον, οι αγορές συνειδητοποιούν ότι οι μηχανισμοί στήριξης είναι, από την φύση τους, πεπερασμένοι. Δηλαδή έχουν ένα προκαθορισμένο μέγεθος, που σε κάθε περίπτωση υπολείπεται μεσοπρόθεσμα των δανειακών αναγκών των ασθενέστερων οικονομιών. Το ευρωομόλογο θα έβαζε τέλος στην αναταραχή των αγορών, θα ήταν μια σαφής εγγύηση που θα σταματούσε την ακριβή και πλέον αναμενόμενη σεναριολογία για το αν και πότε η Ελλάδα θα χρειαστεί ένα νέο «κούρεμα» χρέους. Άρα η αντιμετώπιση της κρίση απαιτεί δράσεις και σε Ευρωπαϊκό αλλά και σε Ελληνικό επίπεδο.
6) Δικαιούνται τελικά χώρες όπως η Αυστρία, η Ολλανδία και η Φιλανδία να ζητούν επιπλέον εγγυήσεις για τη στήριξη της Ελλάδας;
Η κυβέρνηση «άνοιξε το κουτί της Πανδώρας» παρά τις δικές μας προειδοποιήσεις. Οι χειρισμοί του κ. Βενιζέλου στο συγκεκριμένο θέμα είναι επιεικώς ερασιτεχνικοί αλλά και επικίνδυνοι για τη χώρα. Όταν ζητούνται εγγυήσεις για να δοθεί δάνειο σε χώρα μέλος που έχει ανάγκη και προσπαθεί να ξεπεράσει την κρίση της, αυτό σημαίνει ότι η έννοια της κοινοτικής αλληλεγγύης υποβαθμίζεται ακόμα περισσότερο. Να σημειωθεί, ότι οι εγγυήσεις αυτές μειώνουν τα πραγματικά διαθέσιμα κεφάλαια που θα δοθούν στην Ελλάδα, ώστε να αντιμετωπίσει το χρέος της, ενώ αυξάνουν το συνολικό χρέος της χώρας.
Μας ζητούν να δανειστούμε επί πλέον, για να τους δώσουμε «εγγυήσεις» ώστε να μας… δανείσουν! Είναι ακόμα πιο ανησυχητική, γιατί ενθαρρύνονται και ιδιώτες ομολογιούχοι του ελληνικού χρέους να ζητήσουν κι αυτοί αντίστοιχες εγγυήσεις! Το ό,τι περιλήφθηκε η έννοια «εγγυήσεις» στην ανακοίνωση της Φινλανδικής κυβέρνησης μπορεί να έχει δυσμενείς νομικές και πραγματικές επιπτώσεις πάνω σε μεγάλο μέρος του ιδιωτικού δανεισμού της χώρας. Μπορεί να μην είναι «εμπράγματες εγγυήσεις» – δηλαδή να μην αφορούν γη και ακίνητα – αλλά παραμένουν «εγγυήσεις» και απειλούν να δημιουργήσουν προηγούμενο για άλλους, προκαλώντας νέες πιθανές κερδοσκοπικές επιθέσεις κατά των ελληνικών ομολόγων.
Βέβαια οι κακοί χειρισμοί και η υποχωρητικότητα της κυβέρνησης θα οδηγήσει τη συζήτηση και στις «εμπράγματες εγγυήσεις». Τελικά αποδεικνύεται ότι η απόφαση της 21ης Ιουλίου οδηγεί σε όλο και πιο ασφυκτικές δεσμεύσεις για την Ελλάδα, ενώ απομακρύνεται η πραγματική διέξοδος από την κρίση της Ευρώπης.
7) Ναι ή όχι στις πρόωρες εκλογές;
Ναι. Η κυβέρνηση με επικοινωνιακά τεχνάσματα προσπαθεί να κάνει το άσπρο μαύρο, δεν αλλάζει, όμως, την πραγματικότητα: ότι πάνε, συνεχώς, από το κακό στο χειρότερο.
Δεν μπορεί, δυστυχώς, να βάλει τέλος στον κατήφορο. Ή, ακόμα χειρότερα, δεν καταλαβαίνει τον κατήφορο στον οποίο έχει οδηγήσει τα πράγματα. Οι εκλογές δεν θα είναι επιλογή της κυβέρνησης αλλά η ανάγκη εξόδου από την αδιέξοδη πολιτική της. Ο ελληνικός λαός είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει τη λύση και να σταματήσει τον κατήφορο.
