Συνέντευξη στον Πολίτη Χίου: Πρέπει να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις των καιρών

Κατά πόσο μπορούμε να αναφέρουμε σήμερα με ασφάλεια  ότι η Ελλάδα έχει ξεπεράσει τους κινδύνους μια χρεοκοπίας και οδεύει με ασφάλεια σε συνθήκες ανάκαμψης της οικονομίας; Πως το βιώνετε αυτό ως στέλεχος της κυβέρνησης; 

Δείτε τη χώρα ως μια οικογένεια που έχει πάγιες ανάγκες, ως μια επιχείρηση που έχει υποχρεώσεις και χρειάζεται ρευστό για να κινηθεί… Κανείς δεν την δάνειζε στην αγορά γιατί τα δεδομένα της ήταν τέτοια που δεν ήταν λίγοι αυτοί που την θεωρούσαν ήδη «τελειωμένη». Οι «πόρτες ήταν κλειστές». 

Αυτό μόλις δυο χρόνια πριν. Και σήμερα τα  έχουμε αλλάξει αυτά τα δεδομένα.

Το 2013 για πρώτη φορά η μετά το 1948 έχουμε πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών ύψους 1,4 δις ευρώ, το δημοσιονομικό έλλειμμα μετατράπηκε στο πρωτογενές πλεόνασμα 1,5 δις  και τον Απρίλιο η χώρα μας επέστρεψε στις αγορές εκδίδοντας ομόλογα με επιτόκιο 4,95%.  Ιδιαίτερα ελκυστικό επιτόκιο,  ενώ το 10ετές ομόλογο υποχωρεί το τελευταίο διάστημα κάτω από το 6% και το 5ετες σημειώνει ράλι ιστορικών χαμηλών.

Ξέρω ότι αυτά όλα ίσως να μην λένε τίποτε στον άνεργο, στον συνεπή φορολογούμενο,  στον επαγγελματία που έχει γονατίσει.

Όμως δεν είναι απλώς αριθμοί. Είναι η απόδειξη μιας νέας κατάστασης που έχει τεράστια απόσταση από αυτή την οποία ζήσαμε… να μην ξέρουμε σε τι Ελλάδα θα ξυπνήσουμε την επόμενη μέρα….

Από αυτά τα αποτελέσματα όμως «οι πόρτες ανοίγουν» ξανά για να φύγουν τα Μνημόνια και να έρθει η ανάπτυξη. Και επειδή για πολλούς μόνο το πρώτο έχει σημασία, εγώ λέω πως όλη η ιστορία είναι στο δεύτερο. Εκεί κρίνεται η δυνατότητα να αρθούν οι κοινωνικές αδικίες, να φανεί διαφορά στο σύνολο της ζωής που έχουν οι Έλληνες. 

Το ζητούμενο – και το έχω πει πολλές φορές- δεν είναι να φύγει η τρόικα. Είναι να φύγει και να μην ξαναγυρίσει.

Τώρα λοιπόν είναι η στιγμή που πρέπει να τρέξουμε πιο γρήγορα για επενδύσεις. Κούραση, εφησυχασμός, άλλοθι και αναλύσεις χωρίς νόημα απλώς μας πάνε πίσω. Και δεν έχουμε περιθώριο ούτε για ένα χιλιοστό οπισθοχώρησης. Η δημιουργική Ελλάδα υπάρχει και είναι σε θέση εκκίνησης .Και το κράτος, η κυβέρνηση, πρέπει να τρέξει γρηγορότερα για να κρατήσει «ανοιχτές τις πόρτες».

Οι προκλήσεις της Προγραμματικής Περιόδου 2014-2020 είναι μπροστά μας. Υπάρχει η σωστή “συνταγή’ για τη Χίο να καταφέρει να καλύψει όλες εκείνες τις ελλείψεις που εξακολουθούν να παρουσιάζονται, κυρίως ως προς τις ανάγκες για σύγχρονες “πύλες εισόδου” όπως το λιμάνι και το αεροδρόμιο; 

Ξέρετε κύριε Κατσαράκη. Ακόμη και η πιο σωστή συνταγή μπορεί να μην έχει καλό αποτέλεσμα αν τα υλικά δεν είναι υψηλής ποιότητας. Και η Χίος έχει φυσικά υλικά ανάπτυξης που είναι μοναδικά και φτιαγμένα να δώσουν πλούτο στους ανθρώπους της και ξεχωριστή θέση σε όλη την Ελλάδα.  Αυτά τα έχουμε εδώ. Όσα δεν έχουμε μπορούμε να τα φτιάξουμε με τα εργαλεία που έχουμε στη διάθεση μας. Αρκεί να συνεννοηθούμε, να συντονιστούν γρήγορα όλα και να προχωρήσουμε. Το Αεροδρόμιο που είναι το κλειδί για να  έρθουν νέες επενδύσεις και να πάρει μπροστά η τοπική οικονομία, χρειάζεται αυτή την επιτάχυνση και φυσικά να δουλέψουμε όλοι ως ομάδα. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα από το αποτέλεσμα που είχε η σύσκεψη που έγινε για το θέμα αυτό. Οι φορείς το ζήτησαν και εγώ πήρα την πρωτοβουλία να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι με τους αρμόδιους φορείς.

Κάλεσα λοιπόν τους Γενικούς Γραμματείς του Υπουργείου Οικονομικών και του ΥΠΕΚΑ, καθώς και τον Διοικητή της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας. Έτσι ξεμπλόκαρε η διαδικασία των απαλλοτριώσεων. Δουλειά που θα έπαιρνε ένα χρόνο τουλάχιστον, τελείωσε σε δύο μήνες.  Τελείωσαν άλλοι 8 κωδικοί για το κτηματολόγιο (ΚΑΕΚ), 16 Πρωτόκολλα παράδοσης και πήραμε δικάσιμο για τον Οκτώβριο για την αποβολή όσων δεν προχώρησαν στην παράδοση ακινήτων. Άρα γίνεται. Μπορούμε πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά. Και οι επιλογές μας από εδώ και πέρα πρέπει να είναι ανάλογες, ώστε να μην χάνει η Χίος και μαζί της η Ελλάδα.

Πιστεύεται ότι διαδικασίες όπως εκείνη της παραχώρησης μέρους του κεντρικού λιμένα και της μαρίνας Χίου στο ΤΑΙΠΕΔ και κατ’ επέκταση σε κάποιο ιδιωτικό σχήμα θα αποδειχθούν επ’ ωφελεία του νησιού μακροπρόθεσμα; 

Σαφώς. Και όχι μόνο μακροπρόθεσμα. Από την πρώτη στιγμή είναι καλό για το νησί  γιατί γίνεται ξεκάθαρο ότι εδώ είναι μέρος για σοβαρές επενδύσεις.

Και οι σοβαρές επενδύσεις που φτιάχνουν δουλειές, τηρούνε τους κανόνες για το περιβάλλον και είναι βιώσιμες απαιτούν και σοβαρές προδιαγραφές. Χωρίς να γίνουν τα μεγάλα έργα υποδομών που εκκρεμούν εδώ και δεκαετίες, δεν πάμε παρακάτω. Και για να γίνουν είναι απαραίτητα τα νέα κεφάλαια.

Νομίζω πως είναι αυτονόητο πλέον…

Δεν είναι λογικό η  Χίος, το νησί των εφοπλιστών να μην έχει μια σύγχρονη μαρίνα, να μην έχει τις απαραίτητες υποδομές για να φιλοξενήσει κρουαζιερόπλοια και να αξιοποιήσει τα οφέλη που προκύπτουν από αυτόν τον τουρισμό. Απέναντι, στα τουρκικά παράλια, ο ανταγωνισμός μας πιέζει. Έχει ήδη τεράστια οικονομικά οφέλη, χωρίς να έχει τη δική μας ναυτική παράδοση. Πρέπει να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις των καιρών και να πάρουμε επιτέλους αυτό που μας αναλογεί.

Ποιοι θεωρείτε ότι πρέπει να είναι οι βασικοί πυλώνες ανάπτυξης του τόπου μας, της Χίου; Θεωρείτε πως υπάρχει έλλειψη στρατηγικής κατεύθυνσης και πως μπορεί αυτή η να χαραχθεί; 

Ακούστε… η Χίος συγκριτικά με το μέσο όρο της Ελλάδας, του τρόπου με τον οποίο έχουμε συμπεριφερθεί ως χώρα στις δυνατότητές μας, ήταν πάντα σε καλύτερη θέση. Η δημιουργική κουλτούρα του νησιού μας, τα φυσικά του χαρίσματα- η μαστίχα, ο Κάμπος, η προοδευτική λογική για τις δραστηριότητες γύρω από τη θάλασσα,- από τον εφοπλισμό μέχρι την ιχθυοκαλλιέργεια-, είναι ξεχωριστή.

Τώρα λοιπόν που η Ελλάδα «ξανασκέφτεται» από την αρχή, η Χίος μπορεί να κάνει μεγάλα βήματα. Τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα τα ξέρουμε όλοι και είναι αυτονοήτως η βάση κάθε σχεδίου και κάθε στρατηγικής για την ανάπτυξη του νησιού. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι δράσεις και εφαρμογές. Να μεγαλώνουμε συνεχώς την διαπραγματευτική δύναμη του νησιού, να στηρίζουμε τους ανθρώπους της, να ανοίγουμε ευκαιρίες.

Χρειάζεται να φέρουμε τη Χίο κοντά με επενδυτές που μπορούν να τονώσουν τον τουρισμό, να βρίσκουμε σε όλα τα θέματα τον συντομότερο δρόμο για να λύνονται. Ο κάθε ένας όπως μπορεί. Από τον θεσμικό του ρόλο, από τη διαδρομή του, από τη δουλειά του. Να είμαστε κάθε φορά εκεί που κρίνεται το παιγνίδι.

Πως ορίζετε εσείς ο ίδιος τη σχέση σας με τη Χίο; Υπάρχουν όρια που την καθορίζουν; Υπάρχουν “κόκκινες γραμμές”; 

Εδώ είναι η οικογενειακή μου ρίζα και είμαι περήφανος που είμαι Χιώτης. Όπου κι αν βρίσκομαι όταν λέω «Ελλάδα», το πρώτο που έχω στο μυαλό μου είναι οι εικόνες της Χίου των παιδικών μου χρόνων, το άρωμα του κάμπου, που είναι σαν να έχεις όλους τους θησαυρούς της Ελλάδας μαζεμένους. 

Όταν δίνω όλες τις δυνάμεις μου για να γίνουν όσα πρέπει για να αλλάξει η χώρα, δουλεύω και για να πάρει όσα δικαιούται το νησί μου. Και όταν καταφέρνουμε να προχωρήσει ένα θέμα για τη Χίο, καταφέρνουμε να κάνει ένα ακόμη βήμα μπροστά η Ελλάδα.