Ομιλία Ν. Μηταράκη στη Βουλή κατά τη συζήτηση για το Σ/Ν για την Ελληνική Ιθαγένεια και άλλες διατάξεις
“Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η διακυβέρνηση του τόπου απαιτεί πρώτον να αναγνωρίζουμε τα προβλήματα, να θέτουμε προτεραιότητες και να βρίσκουμε λύσεις.
Σε αυτό το πλαίσιο καλωσορίζω τη δημιουργία του Υπουργείου για το μεταναστευτικό θέμα. Πράγματι πλέον είναι ένα Υπουργείο που χρειάζεται. Αλλά ποιο είναι το κύριο πρόβλημα σήμερα; Ποιο είναι το μείζον; Είναι το θέμα της ιθαγένειας; Αυτό είναι το μείζον θέμα μεταναστευτικής πολιτικής;
Ίσως κάποιοι συνάδελφοι στο ΣΥΡΙΖΑ το πιστεύουν. Δεν το πιστεύουν, όμως, οι συγκυβερνώντες των ΑΝΕΛ. Και νομίζω ότι –το είπε και ο Κοινοβουλευτικός μας Εκπρόσωπος- στα πλαίσια μιας συγκυβέρνησης θα πρέπει να υπάρχει ένα κοινό πλαίσιο. Αλλά αυτό είναι ένα εσωτερικό σας θέμα που πρέπει να το δείτε, κυρίως καθώς έρχονται και άλλα θέματα προς συζήτηση πιθανόν τις επόμενες ημέρες.
Ποιο, λοιπόν, είναι το μείζον θέμα; Το μείζον θέμα είναι οι μεταναστευτικές ροές, οι οποίες έχουν εξαπλασιαστεί στη χώρα μας το 2015 σε σχέση με το 2014. Και είναι το θέμα της επίκαιρης επερώτησης που η Νέα Δημοκρατία φέρνει στην Ολομέλεια την Παρασκευή.
Ο όγκος των ροών είναι παράγων που καθορίζει τελικά και την πολιτική μας για την ιθαγένεια. Γιατί εντελώς διαφορετικά νομοθετείς σε μια χώρα που έχεις ελάχιστες ροές και διαφορετικά πρέπει να νομοθετείς σε μια χώρα που έχει ένα τεράστιο πρόβλημα παράνομης, παράτυπης μετανάστευσης.
Γι’ αυτό η Νέα Δημοκρατία επιμένει και στην ανάγκη εννεαετούς βασικής εκπαίδευσης για τα παιδιά που ζητούν την ελληνική υπηκοότητα, για να αποδείξουν στην πράξη ότι έχουν δεσμούς με τη χώρα μας και δεύτερον ότι έχουν φτάσει στην κατάλληλη ηλικία για να μπορούν οι ίδιοι να επιλέξουν αν θέλουν την ελληνική υπηκοότητα.
Θυμίζω ότι η υπηκοότητα είναι κυριαρχικό δικαίωμα ενός κράτους, δεν είναι δικαίωμα κανενός που μπαίνει στη χώρα μας. Είναι δικό μας δικαίωμα να επιλέξουμε εάν θέλουμε και πότε να απονείμουμε την ελληνική ιθαγένεια.
Πρέπει, όμως, να τονίσω ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Η χώρα μας είναι ο ευκολότερος προορισμός στην Ευρώπη για τους παράνομους μετανάστες, η ασφαλέστερη χώρα για να περάσουν, η πιο φιλόξενη και με το σημερινό νομοσχέδιο την κάνουμε ακόμα πιο φιλόξενη, ενώ βλέπετε, κύριε Υπουργέ, ότι η Κυβέρνηση αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα στην ανθρωπιστική διαχείριση των ροών που υπάρχουν προς τη χώρα μας.
Είπε κάποιος συνάδελφος πριν από τον ΣΥΡΙΖΑ: «Μα, νομίζετε ότι αυτός που βρίσκεται στο εξωτερικό κάνει επιλογή του πού θα πάει;». Φυσικά και κάνει, όχι αυτός, αλλά τα οργανωμένα κυκλώματα, οι λαθρέμποροι, αυτοί που όλοι συμφωνούμε σ’ αυτή την Αίθουσα ότι είναι εγκληματίες, αυτοί επιλέγουν να τους πάνε εκεί που θα μπουν εύκολα, εκεί που δεν υπάρχει δόγμα αποτροπής, εκεί που η Κυβέρνηση δεν εφαρμόζει τις συμφωνίες επαναπροώθησης και αυτοί οι δυστυχείς άνθρωποι –γιατί είναι δυστυχείς άνθρωποι- έρχονται στη χώρα μας.
Τι λέει σήμερα η Ολομέλεια της Βουλής; Ο ΣΥΡΙΖΑ μόνος του, απ’ ό,τι φαίνεται, χωρίς τους ΑΝΕΛ, λέει ότι «εδώ θα είμαστε ακόμη πιο φιλόξενοι, επιλέξτε την Ελλάδα». Δηλαδή τελικά συμβάλλουμε στη μεγιστοποίηση μιας ανθρωπιστικής κρίσης, ενώ το κίνητρό μας είναι να την αντιμετωπίσουμε.
Μιλήσατε για προτεραιότητες και λύσεις. Το άρθρο 13 θέτει ένα πολύ σημαντικό ερώτημα για το παραγωγικό μοντέλο που πρέπει να έχει αυτή η χώρα και μέχρι στιγμής η Κυβέρνηση δεν έχει μιλήσει ούτε στην Ολομέλεια ούτε και στην πράξη για παραγωγικό μοντέλο, αλλά έχει μιλήσει για ένα πλήρες «πάγωμα» της οικονομίας.
Πρέπει να ξεπεράσουμε τα όρια μνημόνιο και αντιμνημόνιο. Όμως, εάν θέλετε να είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κατ’ εξοχήν μνημονιακό κόμμα. Γιατί; Γιατί μόνη του ελπίδα είναι να πάρει τη δόση. Το μόνο του σχέδιο είναι να υπογράψει μια νέα συμφωνία με τους δανειστές. Κατά συνέπεια, είναι ένα μνημονιακό κόμμα. Το αν θα κάνει καλύτερη ή χειρότερη διαπραγμάτευση θα φανεί στην πράξη.
Βέβαια, η πρόταση Τσίπρα μιλά για πολλαπλάσια μέτρα απ’ αυτά που προβλέπονταν το 2014. Γιατί; Μα, γιατί «πάγωσε» η ελληνική οικονομία, γιατί δεν υπάρχει παραγωγικό μοντέλο, γιατί δεν προχωρούν οι ιδιωτικοποιήσεις, δεν προχωρούν τα μεγάλα έργα, δεν προχωρούν τα ΣΔΙΤ, δεν προχωρούν τα έργα του fasttrack, αυτά που το 2014 για πρώτη φορά μετά το 2007 έφεραν τη χώρα μας σε θετικό πρόσημο ανάπτυξης, αυτά που το 2013 και το 2014 για πρώτη φορά από το 1948 έφεραν τη χώρα μας σε θετικό ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών, αυτά που το 2014 δημιούργησαν καθαρά ενενήντα εννέα χιλιάδες θέσεις εργασίας, σύμφωνα με την ΕΡΓΑΝΗ.
Σίγουρα δεν φθάνουν, αλλά είχαμε πάρει μία κατεύθυνση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, μας γυρίζει πάλι στη λογική του Δημοσίου.
Κύριε Υπουργέ, και να συμφωνούσα μαζί σας, η πραγματικότητα είναι ότι αυτή η Κυβέρνηση δεν έχει τους πόρους, για να κάνει μια πολιτική δημοσίων επενδύσεων. Άρα, ακόμη και να συμφωνήσουμε, που δεν συμφωνούμε, αυτοί οι πόροι δεν υπάρχουν.
Το άρθρο 13 έρχεται εντελώς απροετοίμαστο στη Βουλή. Λέει: Το Δημόσιο να δημιουργήσει μια εταιρεία, για να συμμετάσχει σε αγωγούς, λαμβάνοντας το ερέθισμα από το Μνημόνιο Συνεργασίας που υπέγραψε η Ελλάδα με τη Ρωσία για τον αγωγό Greek Stream.
Όμως, γιατί χρειάζεται γι’ αυτό μια δημόσια εταιρεία; Κατ’ αρχήν, αυτή η εταιρεία δεν έχει κεφάλαιο. Παίρνει μόνο 1 εκατομμύριο ευρώ. Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να συμμετάσχει. Εάν τη θέλουμε απλώς για να αποκτήσει δικαιώματα, δηλαδή να αποκτήσει φορολογικά δικαιώματα, να αποκτήσει δικαιώματα από την ποσότητα αερίου που περνά μέσα από την Ελλάδα, να αποκτήσει καλύτερες τιμές η χώρα μας από το αέριο, αυτό δεν χρειάζεται μια εταιρεία, κύριε Υπουργέ, χρειάζεται μια σύμβαση του ελληνικού Δημοσίου ή χρήση μιας από τις υπάρχουσες εταιρείες που ήδη λειτουργούν.
Βέβαια, μέσα στο άρθρο βλέπουμε κάτι ασυνήθιστο, ότι την ευθύνη ως μετόχου δεν θα την έχει το Υπουργείο Οικονομικών, που την έχει για όλες τις εταιρείες που συμμετέχει το Δημόσιο, αλλά θα την έχει το Υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης. Μήπως απλώς μοιράζουμε στις συνιστώσες ο καθένας να έχει και από κάτι, για να είναι όλοι χαρούμενοι;
Και το πιο σημαντικό είναι ότι δεν μας απαντάτε τι ρίσκο αναλαμβάνει το Ελληνικό Δημόσιο, τι εγγυήσεις δίνει ως μέτοχος. Δηλαδή πώς κινδυνεύει η τσέπη του Έλληνα φορολογούμενου, αν τα πράγματα πάνε στραβά; Δεν μας το απαντά αυτό η Κυβέρνηση. Θα μου πείτε, όμως, ότι είναι επείγουσα η ανάγκη και γι’ αυτό ήρθε στο νομοσχέδιο σήμερα.
Αν ήταν επείγουσα η ανάγκη, δεν θα προβλέπατε Προεδρικό Διάταγμα για την ίδρυση που θα σας πάει μετά το Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο, θα είχατε προβλέψει μέσα στο νόμο το καταστατικό, αλλά έγινε λίγο πρόχειρα αυτή η δουλειά, χωρίς σχέδιο. Και με όλες αυτές τις εταιρείες και με όλες αυτές τις συμμετοχές του Δημοσίου τελικά οδηγηθήκαμε στην κρίση.
Θα πω και ένα τελευταίο για την εκπρόθεσμη τροπολογία 178/67 για τους διοικητές των νοσοκομείων. Τι λέει ο κ. Κουρουμπλής; Να έχει δικαίωμα να τους απολύσει όποτε θέλει, χωρίς αποζημίωση. Είναι δεδομένο ότι τα δικαστήρια θα τους δώσουν αποζημίωση. Απλώς ο κ. Κουρουμπλής θα πει «εγώ δεν το ήξερα, τα δικαστήρια φταίνε, δεν φταίω εγώ, δε ζημίωσα εγώ το ελληνικό Δημόσιο με την επιλογή μου».
Το πιο σημαντικό όποιος διαβάσει την τροπολογία είναι να δει ποια είναι η καταργούμενη διάταξη. Τι καταργούμε; Το παρόν πλαίσιο τι λέει; Λέει τριετείς συμβάσεις και κάθε χρόνο αιτιολογημένα μπορεί το Υπουργείο να τους απολύσει χωρίς αποζημίωση. Αυτή είναι η καταργούμενη διάταξη. Άρα, αν θέλει ο κύριος Υπουργός έναν διοικητή που δεν κάνει τη δουλειά του, με το παρόν πλαίσιο, χωρίς αποζημίωση, τον διώχνει. Αιτιολογημένα! Κι όταν τον διώξει αιτιολογημένα καταλαβαίνετε, κύριε Υπουργέ, δεν θα μπορέσει να πάει στα δικαστήρια και αν πάει, δεν θα δικαιωθεί. Άρα εδώ, δεν μας ενδιαφέρει το κόστος, μας ενδιαφέρει απλώς να βάλουμε άλλους κομματικούς στα νοσοκομεία, για τα οποία είστε πολύ περήφανος, κύριε Υπουργέ, που καταργήθηκε το 5ευρω. Ίσως είναι και θετικό. Όμως, τα νοσοκομεία αυτή τη στιγμή δεν έχουν δίφραγκο στο ταμείο για γάζες. Σέβομαι από τη μια ότι ο κόσμος μπορεί να μην είχε το 5ευρω, αλλά με αυτό το 5ευρω το νοσοκομείο έβγαζε τα καθημερινά του. Έχετε άλλη εναλλακτική για τα καθημερινά; Γιατί η πολιτική δεν είναι καφενείο, η πολιτική δεν είναι μια φιλοσοφική συζήτηση, είναι ευθύνη πράξης και εναλλακτικές.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.”