Να εστιάσουμε στον άνθρωπο
Αντιλαμβάνομαι ότι πολλοί είναι απογοητευμένοι από την πορεία του τόπου. Κι εγώ είμαι. Αντιλαμβάνομαι ότι πολλοί είναι θυμωμένοι από τη διακυβέρνηση της χώρας την τελευταία τριακονταετία. Κι εγώ είμαι.
Όμως το ερώτημα είναι τι μπορούμε να κάνουμε τώρα, προς όφελος όλων μας.
Σίγουρα η άρνηση σε αυτές τις εκλογές ή η ψήφος διαμαρτυρίας δεν είναι λύση. Όπως λύση δεν αποτελεί και η έξοδος της χώρας μας από την Ευρώπη. Αντίθετα, θεωρώ ότι κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό. Στην Δημοκρατία, οι πολίτες έχουμε υποχρέωση να προσέλθουμε στις κάλπες σκεπτόμενοι ορθολογικά «την επομένη μέρα». Και πολύ περισσότερο σε αυτές τις εκλογές, όπου όλοι μας παρά τις διαφορές μας, οφείλουμε να προστατεύσουμε ότι έχουμε με κόπο διαχρονικά αποκτήσει, να διαφυλάξουμε την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.
Την επόμενη ημέρα πρέπει να δείξουμε ότι μάθαμε από τα λάθη του παρελθόντος. Πρέπει να εργαστούμε πολύ περισσότερο όχι μόνο για να διορθώσουμε τις μέχρι στιγμής αδικίες αλλά και για να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας μία καλύτερη χώρα. Αυτό είναι το δικό μας χρέος.
Διότι η πολιτική που ακολούθησε η Ελλάδα, φάνηκε στην πράξη, και κοινωνικά άδικη και οικονομικά αναποτελεσματική. Από το 1980 και έπειτα, δημιουργήσαμε ένα δυσκίνητο – αναποτελεσματικό σε βαθμό παραλογισμού Κράτος στην αγκαλιά του οποίου λίγοι βολεύτηκαν και περισσότεροι συμβιβάστηκαν. Οι σχέσεις Κράτους – Πολιτών – Πολιτικών ήταν πελατειακές.
Το Κράτος εισέπραττε από τους πολίτες για να τροφοδοτεί τον μηχανισμό του χωρίς να τους ανταποδίδει αντίστοιχες ποιοτικά υπηρεσίες. Χαμηλής ποιότητας υπηρεσίες υγείας, μη ανταποδοτική – ακριβή ασφάλιση, μέτρια εκπαίδευση, ακριβή καθημερινότητα, παράλληλα με ελάχιστη δημόσια ασφάλεια και αργή απονομή δικαιοσύνης.
Παράλληλα το Κράτος συνέχιζε να καταβάλλει χρήματα για μισθούς και συντάξεις χωρίς να μεριμνά για τον εκσυγχρονισμό των υπηρεσιών του, την αναδιάρθρωση του Δημοσίου τομέα και την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας. Αλλαγές που ακόμα και σήμερα συζητάμε, αλλαγές που ακόμα και σήμερα δεν έχουμε κάνει.
Η κακοδιαχείριση συνεχίστηκε και από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μετά την υπογραφή του Α’ Μνημονίου. Από αυτήν την αδυναμία, ή και απροθυμία να προχωρήσουμε στις απαιτούμενες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, οδηγηθήκαμε στην επιβολή περαιτέρω οριζόντιων περικοπών. Για παράδειγμα οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις έγιναν χωρίς καμία ρεαλιστική μελέτη για τα προσδοκώμενα οφέλη. Αποδείχθηκε στην πράξη ότι οι επιπτώσεις από τις περικοπές ήταν δυσανάλογα μεγαλύτερες από το ποσό που υποτίθεται ότι θα εξοικονομούσαμε. Η εξήγηση είναι απλή: Περιοριστήκαν τα έσοδα του Δημοσίου και συρρικνώθηκε η ρευστότητα στην αγορά. Αυτή ήταν η λογική ολόκληρου του Μνημονίου. Στην προσπάθεια να περιοριστεί το έλλειμμα, αγνοήθηκε η ύφεση και το χρέος, δημιουργήθηκε ένας φαύλος κύκλος και τελικά οδηγηθήκαμε σε ένα αδιέξοδο με τα χιλιάδες λουκέτα στην αγορά και τις δεκάδες χιλιάδες χαμένες θέσεις εργασίας..
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απέτυχε παταγωδώς σχεδόν σε όλους τους σχεδιασμούς της.
Όχι μόνο για την ανικανότητά της να προχωρήσει στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αλλά επειδή οικειοθελώς επέβαλλε και μέτρα, όπως η αύξηση της φορολογίας που βύθισαν σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση την οικονομία μας.Με την νέα σύμβαση, τον Ιούνιο – χωρίς να θέλω να την υπερασπιστώ, καθώς περιέχει πολλά υφεσιακά μέτρα τα οποία με βρίσκουν αντίθετο – μας δίνεται μια μοναδική ευκαιρία. Η νέα Κυβέρνηση να προχωρήσει σε ριζικές παρεμβάσεις στο φορολογικό σύστημα, στο σύστημα κοινωνικών μεταβιβάσεων και στις δημόσιες δαπάνες. Η ευκαιρία αυτή δεν πρέπει να μείνει ανεκμετάλλευτη. Πρέπει επιτέλους να βάλλουμε ένα τέλος στις ανούσιες περικοπές και στις φορο-επιδρομές.
Στο καινούργιο μοντέλο ανάπτυξης πρέπει να εστιάσουμε στην αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, με έμφαση στην απόδοση των πόρων που η κοινωνία επενδύει. Πρέπει να δούμε «τι ποσά» ξοδεύουμε, « που», «γιατί» και τι τελικά αυτά που ξοδεύουμε φέρνουν πίσω στην κοινωνία. Τι απόδοση έχουν τα χρήματα μας δηλαδή. Αυτό θα απαιτήσει και κάθετες και οριζόντιες μεταρρυθμίσεις.
Ιδιαίτερη έμφαση θα πρέπει να δοθεί στον ιδιωτικό τομέα. Η εποχή της χαμηλής ανταγωνιστικότητας και της δαιμονοποίησης της επιχειρηματικότητας, πρέπει να έλθει εις πέρας. Η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή οικονομικής επιβίωσης από τον να σταματήσει να προβάλλει εμπόδια στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Οι εταιρείες φεύγουν από την Ελλάδα σήμερα, δεν έρχονται.
Στο επίκεντρο όμως, όλων των ενεργειών και των πολιτικών μας, πρέπει να είναι ο απλός πολίτης. Δυστυχώς στο Κράτος – Τέρας που δημιουργήσαμε, χάσαμε το στόχο. Ο απλός πολίτης δε βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο αλλά στο περιθώριο. Στόχος μας να επαναφέρουμε τον πολίτη στο επίκεντρο.
Είναι σημαντικό να εστιάσουμε και πάλι στον άνθρωπο. Να δώσουμε λύσεις στην καθημερινότητά του. Την οικονομική μας πολιτική πρέπει να τη διαπνέει μια ανθρωποκεντρική διάσταση. Αυτό είναι το μήνυμα για την επομένη ημέρα. Επόμενη μέρα η οποία χρειάζεται νέα πρόσωπα, πρόσωπα με γνώσεις, ήθος, δυνατότητα και θέληση να δουλέψουν σκληρά. Ας βάλουμε, λοιπόν, τώρα τις βάσεις για τον εκσυγχρονισμό του Κράτους, ώστε να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο αύριο για τη χώρα και τα παιδιά μας."
