Η χώρα σε κίνδυνο

Έγραφα στις 28 Ιανουαρίου στο twitter (@nmitarakis) ότι «Βλέπω πάλι το οικονομικό περιβάλλον που περιέγραψα ως αναλυτής μετά τις εκλογές του 2009, περιβάλλον που τελικά οδήγησε στο μνημόνιο…». Και όσο περνάνε οι μέρες τόσο περισσότερο πιστεύω αυτή την άποψη.

Το 2009 είδαμε μια κυβέρνηση ΓΑΠ η οποία πρώτον δεν είχε αίσθηση των αριθμών. Προχωρούσε σε έκτακτες παροχές χωρίς αντίληψη των δημοσιονομικών επιπτώσεων. Δεύτερον η Κυβέρνηση ΓΑΠ δεν είχε αντίληψη για τον τρόπο λειτουργίας των διεθνών αγορών. Δηλαδή αυτών από τους οποίους εμείς αναμέναμε και αναμένουμε την χρηματοδότηση της οικονομίας. Όχι απλώς για κρατικό δανεισμό αλλά και για την χρηματοδότηση με κεφάλαια και ομόλογα του ιδιωτικού τομέα. Στέλνοντας αλλοπρόσαλλα και αλληλοσυγκρουόμενα μηνύματα. Τέλος, παρατηρούσαμε τότε την παντελή έλλειψη προγράμματος για την λειτουργία της Ελληνικής Οικονομίας.

Τα ίδια σημάδια βλέπουμε σήμερα. Παροχές, αλλοπρόσαλλα μηνύματα, παντελή έλλειψη προγράμματος. Το οποίο μπορεί να είναι προάγγελος νέων σκληρών μέτρων, περεταίρω απώλειας εισοδημάτων και εθνικού πλούτου.

Δεν θα ισχυριστώ ποτέ ότι όλα έγινα σωστά την περίοδο 2012-2015. Ανατρέψαμε όμως τα δημοσιονομικά ελλείμματα, τα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών. Η χώρα επέστρεψε σε θετικό πρόσημο ανάπτυξης και επέστρεψε και στις αγορές. Δυστυχώς με μεγάλο κοινωνικό κόστος, όμως με τους διαθέσιμους πόρους δεν υπήρχαν ιδιαίτερες δυνατότητες ελιγμών.

Δεν θα ισχυριστώ ποτέ ότι όλα έγινα σωστά την περίοδο 2012-2015.Έγιναν όμως υπεύθυνα. Τώρα ο κόσμος επέλεξε τον λαϊκισμό, δεν είναι η πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία μας. Ελπίζω πάντως ειλικρινά να κάναμε εμείς λάθος εκτιμήσεις και όλα να πάνε καλά. Διότι μετά τις τεράστιες θυσίες, ο Ελληνικός λαός αξίζει καλύτερες ημέρες.