Αν το πρόγραμμα συνεχίσει στην ίδια κατεύθυνση, του χρόνου θα κάνουμε πάλι την ίδια κουβέντα

Ευρωπαϊκή διάσταση

Εμείς ξεχάσαμε ότι είμαστε συνέταιροι. Είμαστε μέλη της Ευρωπαϊκής οικογένειας, δεν είμαστε πελάτες της ευρωζώνης. Έχει δημιουργηθεί μια ηττοπάθεια στην χώρα μας, μια κατάθλιψη, σα να είμαστε δανειστές που περιμένουν στο γκισέ. Υπάρχει μία ευρωπαϊκή διάσταση στην κρίση που πρέπει να την συζητήσουμε. Αυτή τη στιγμή αλλάζει η παγκόσμια ισορροπία. Η Ευρώπη πρέπει να βρει αυτά τα εργαλεία σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ώστε να εκμεταλλευτεί τις συνέργιες της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας.

Η κοινωνία στα όρια της

Δε νομίζω ότι μπορεί να αντέξει πλέον άλλες θυσίες ο Ελληνικός λαός, κυρίως όταν είδε ότι έκανε μεγάλες θυσίες και δεν αποδώσανε. Φέτος, η Ελλάδα, ο Έλληνας εργαζόμενος, θα θυσιάσει 14% του μισθού του, ενώ οι άλλες χώρες που βρίσκονται στο Μνημόνιο γύρω στο 7%. Έχει ήδη ζητηθεί από τους Έλληνες διπλάσια θυσία από ότι ζητήθηκε από τις άλλες χώρες και με την αποτελεσματικότητα που βλέπουμε σήμερα. Το θέμα είναι η ισοσκέλιση του προϋπολογισμού, δηλαδή να μάθουμε να ζούμε με αυτά που παράγουμε, πρέπει να δημιουργηθεί με μία ισορροπία, μία ισορροπία μεταξύ οργανικών εσόδων του κράτους, ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης και όχι φορολογώντας περισσότερο αυτούς που ήδη πληρώνουν. Αυτή η ισορροπία δεν υπάρχει.

«Επιστροφή» του χρέους σε προ Μνημονίου επίπεδα

Δυστυχώς αποδείχτηκε σήμερα και με την κουβέντα που κάνουμε ότι οι ενστάσεις μας στηρίζονται πλέον στην πραγματικότητα, όταν είπαμε ότι αυτό το πρόγραμμα δημιουργεί ασφυξία και μας οδηγεί σε ένα κούρεμα για να επιστρέψουμε στο επίπεδο χρέους που έπρεπε να είμαστε έτσι και αλλιώς.  Αν λοιπόν το πρόγραμμα συνεχίζει την ίδια κατεύθυνση και του χρόνου κάνουμε την ίδια κουβέντα, θα ήταν ανεύθυνο να το στηρίξουμε.